Od dwóch dni jestem w domu. Próbuję odkopać się w sprawach domowych. Po powrocie ze szpitala chciałam wrzucić Wam zestawienie szpitalnego menu. Ale jak patrzę na te zdjęcia, to mam wrażenie, że obniżą wartość mojego bloga od strony estetycznej. Chyba że chcecie?

Dzisiejszy wpis będzie głównie zdjęciowy. Na pisanie nie mam teraz czasu, nie mam też do tego głowy. Muszę rozruszać trochę swoje szare komórki po szpitalnej dawce stresu, nadrobić ze swoimi facetami ten stracony tydzień, no i uświadomić moim kubkom smakowym i jelitom, że mają koniec urlopu.

Post na temat książek dla maluchów 12m+ obiecałam mojej znajomej już dosyć dawno temu. Pokażę Wam książki, które sprawdzały się u nas po skończeniu roczku. Sprawdzają się również wśród dzieci moich znajomych, które są w podobnym wieku. Jaśko niedługo kończy 1,5 roku. W kolejnych wpisach książkowych postaram się już na bieżąco pokazywać pozycje, które lubimy czytać w tym czasie. Co nie znaczy, że książki, które dzisiaj pokażę nie przypadną też do gustu dwu-, a nawet trzylatkom.

Książki, które od kilku miesięcy podobają się Jaśkowi, mogłabym podzielić na kilka grup: obrazkowe, bez tekstu, wierszowane, pokazywanki, krótkie opowiadania, dłuższe opowiadania.

obrazkowe

„100 zwierzaków dla dzieciaków” i „100 pierwszych słów” wyd. Wilga.

Może i średnio ładne, może i niektóre podpisy pod obrazkami są zupełnie bez sensu i niedostosowane do wieku malucha, ale dzieci te obrazki uwielbiają. Mogą wpatrywać się w nie bardzo dłuugo. Świetny sposób poszerzenie zasobu słów.

Seria „Obrazki dla maluchów” wyd. Olesiejuk

Seria małych, kartonowych książeczek francuskich autorów. Do kupienia za grosze. Jakiś czas temu były też dostępne w Biedronce. Denerwują mnie polskie tłumaczenia obrazków (niepotrzebne zdrobnienia), ale dzieciaki uwielbiają. Trzeba mieć.

bez tekstu

Książki, które dają pole do popisu rodzicom. Można na podstawie zawartych w nich ilustracji tworzyć nieskończoną ilość historii. Na końcu każdej z nich mała podpowiedź, jak możemy pokierować zabawą.

Ulica Czereśniowa wyd. Dwie Siostry

Seria czterech książek na każdą porę roku wypełniona ciekawymi szczegółami, które Jaśko uwielbia wyszukiwać.

„Auta” wyd. Babaryba

Podobny zamysł książki jak ulica Czereśniowa. Graficznie nieco mniej mi odpowiada. Ale z racji tego, że są w niej auta, to mali fani motoryzacji szaleją na jej punkcie.

wierszowane

Książeczki wierszowane, pisane wierszem. Nie pasuje mi nazwanie ich wierszykami.

„Ciekawe, co myśli o tym królowa” wyd. Dwie Siostry

„Słyszycie muzykę? Pokręćmy pupami. Ten robot ma kłopot z jedzeniem sztućcami”. To fragment tej książeczki, która pełna jest absurdalnych rymów i świetnej grafiki. Jaśko bardzo ją lubi, a matka jest dumna z tego powodu.

„Od 1 do 10” wyd. Dwie Siostry

Kolejna porcja absurdalnych rymów z cyframi w tle. Jaśko polubił ją jeszcze przed skończeniem pierwszego roku. Szybko nauczyłam się jej na pamięć. 🙂

seria „Akademia mądrego dziecka” wyd. Egmont

Całkiem fajna seria wydana przez wydawnisctwo, za którym nie przepadam. Proste, wierszowane fragmenty, nienajgorsze ilustracje. Jaśko lubi.

pokazywanki

„Od stóp do głów” wyd. Tatarak

Cudowna pozycja. Zresztą nie ma co się dziwić – jej autorem jest Eric Carle, którego pozycje przypadają do gustu chyba wszystkim dzieciom. Chciałam poświęcić cały wpis książkom Erica Carle’a, ale brakuje nam jednej pozycji, której już nigdzie nie można znaleźć. Z tego co się orientuję, to inne tytuły też są już niedostępne. Tatarak planuje dodruk dopiero w czerwcu. Odłożę więc sobie ten temat na czerwiec. „Od stóp do głów” można jeszcze zdobyć. Jeżeli jeszcze jej nie macie, to bierzcie koniecznie. Jaśko uwielbia naśladować zwierzaki z tej książki. Naprawdę świetna zabawa. Mimo że ilustracje wydawać się mogą nieco mroczne, dzieciaki szaleją za tymi pozycjami.

„Różnimisie” wyd. Dwie Siostry

Książka genialna w swej prostocie. Na każdej stronie mamy misia, który wygląda jakby był narysowany przez dziecko. Każdego z misia cechuje coś innego, coś charakterystycznego. Super pomysł na nauczenie dzieci na czym polegają przeciwieństwa. Łapią w mig.

krótkie opowiadania (1-2 zdania na stronie)

„Lukrecja” wyd. Ezop

Z „Lukrecją” przetrwaliśmy rotawirusa. Czytaliśmy ją i czytaliśmy, i czytaliśmy. I wcale się nie nudziła. Nadal pozostaje w gronie ulubionych.

„Pierwsze urodziny prosiaczka” i „Drugie urodziny prosiaczka” wyd. Czerwony konik

Krótkie i zabawne opowiadania o urodzinach prosiaczka i jego przyjaciołach. Nasz ulubiony format – kartonowy kwadraciak. Były jednymi z pierwszych pozycji z jakąś sensowniejszą fabułą, którą Jaśko zaakceptował.

„Czy będziesz moim przyjacielem?” wyd. Tatarak

I znów cudowny Eric Carle. Książka o przyjaźni, o cierpliwości, wytrwałości, nie poddawaniu się po kilku porażkach. Jasiek dziwnie reagował na nią przez pierwsze kilkadziesiąt czytań. Jak zwierzęta odpowiadały myszce, że nie będą chcą zostać jej przyjaciółmi, to zaczynał płakać. Trudno było dotrwać do końca. Musiałam tłumaczyć, że myszka znajduje wreszcie przyjaciela, że jest szczęśliwa. Wtedy się uspokajał, cieszył, bił brawo. Przetestujcie ją koniecznie na swoich maluchach.

„Co!?” wyd. Tatarak

Mały Patryk zostaje u babci na noc. Niestety, babcia jest kompletnie nieprzygotowana na tę okoliczność. Nie ma dla Patryka łóżka, poduszki, misia… A babcia jak to babcia – zrobi wszystko, by dogodzić swojemu wnukowi. Skoro roczniak potrafi skupić się na takiej fabule, to znaczy, że naprawdę warto. Aaa, zapomniałam – świetna grafika.

dłuższe opowiadania

Opowiadania, które mają więcej niż 2 zdania na stronie i które potrafią zainteresować roczniaka. Nie ucieka, słucha. Fenomen wydawniczy.

seria o Albercie Albertsonie wyd. Zakamarki

To jest Albert Albertson, lat 4. Albo 5. W zależności, na którą książkę trafimy. Mimo że Albert jest znacznie starszy od Jaśka, to słucha o jego poczynaniach jak zaczarowany. Nie wiem, co jest takiego w tych książkach. Można mu je czytać dziesiąt razy, a on będzie słuchał. I to słuchał z uwagą.

„Chłopiec i pingwin” wyd. mam

„Był sobie raz chłopiec i pewnego dnia w jego drzwiach stanął pingwin”. Na sam koniec perełka. Książka piękna. Edytorsko i fabularnie. Nie wiem, ile mogę  o niej napisać, żeby jej nie przegadać. Pozycja, którą trzeba mieć. Macie moje słowo, że Was nie zawiedzie.