Seriale – jedna z przyjemności dnia codziennego. Nieodłączny element naszego życia od lat wielu. Serialom poświęciłam już trzy wpisy (TU, TU i TU). Ostatnio coraz częściej pytacie mnie o serialowe nowości. Niestety, nie mam dobrych wieści. Jest nędznie. Wystąpiły pewne przetasowania wśród seriali, które zaczęliśmy oglądać. Gdy nie pojawiało się nic nowego, dałam szansę tym, które zostawiliśmy po kilku odcinkach. I tu pojawiły się trzy miłe zaskoczenia. Poza tym doszło też kilka nowości. Nie jest tego dużo, ale zawsze coś.

Jestem na tak

Most nad Sundem – duński serial, który długo był w naszych zapchajdziurach. Jednak Ania z Nebule.pl tak gorliwie mnie na niego namawiała, że dzielnie oglądałam każdy epizod. Grzesiek przespał chyba pierwsze sześć czy siedem odcinków. Około ósmego nastąpił przełom. Zaczęło się robić ciekawie. I tak się rozkręciło, że w kilka dni obejrzeliśmy wszystkie wypuszczone dotychczas odcinki. Czekamy na trzeci sezon. Warto dać mu szansę.

Halt and Catch Fire – pierwszy sezon był taki sobie, średniawka. Wylądował w poprzednim zestawieniu w zapchadziurach. Teraz wchodzi nam znacznie lepiej. Mam nadzieję, że nie jest to spowodowane głodem serialowym i brakiem innych opcji, tylko rzeczywiście zaczyna się rozkręcać.

Dolina Krzemowa – tu podobna sytuacja jak powyżej. Pierwszy sezon tak sobie. Teraz nie dość, że rozkręciła się fabuła, to również humor wszedł na nieco inny poziom. Lubimy.

Zapchajdziury

Mr. Robot – pilot wydał mi się bardzo dobry. Potem mieliśmy przerwę i po tym czasie zrobiła się średniawka. Albo wcześniej źle go oceniłam. Oglądamy dalej i wierzę, że jeszcze nas zaskoczy.

True Detective – nie widziałam pierwszego sezonu. Zaczęliśmy od drugiego, który jest zupełnie nową historią. Jakoś mnie nie wciąga. Jest, bo jest. Jak nie ma nic innego, to włączamy.

Może damy im jeszcze szansę

The Brink – serial w stylu amerykańskich komedii (nazwisko Jacka Blacka na plakacie mówi samo za siebie). Obejrzeliśmy tylko pilot. Miał dobre momenty, ale niestety większość była według bardzo słaba. Może wrócimy. Zobaczmy.

The Game – brytyjski miniserial szpiegowski, do którego żywię podobne uczucia jak do House of Cards. Nie potrafię się skupić. Wciąga mnie na chwilę, a potem zaczynam myśleć o czymś innym, gubię wątek albo zasypiam.

Mammon – norweski miniserial. Obejrzeliśmy pilot i mam mieszane uczucia. Grzesiek stwierdził, ze szkoda naszego czasu na seriale, które nie są dobre. Ja jednak dałabym mu szansę. Chociażby z tego względu, że powstaje polska produkcja wzorowana na Mammon. Będzie nosiła tytuł „Pakt”, a główną rolę grać będzie Marcin Dorociński. <3

Aquarius – miał być hit. California, lata 60-te, Charles Manson. I pierwsze minuty rzeczywiście robią wrażenie. Świetnie oddany klimat tamtych lat. Potem niestety jest coraz gorzej. Bezpłciowo, bez polotu. Nie wiem, nie wiem, nie wiem.

Jestem na NIE

Miasteczko Wayward Pines – czuję się oszukana. Na początku było tajemniczo. Trzymało to jakoś w napięciu, chciało się oglądać. Gdy coraz więcej rzeczy stawało się jasnych, my co chwilę zbliżaliśmy swoje ręce do zrobienia wielkiego palm face. Nie oglądajcie. Nie warto. Chyba że macie ochotę na coś w stylu „Opowieści z krypty”.

Hindsight – obejrzeliśmy pierwszy odcinek kilka miesięcy temu. Pamiętam tylko tyle, że był jakiś ślub i że całość utrzymana była w klimacie babskich filmów, których nie jestem wielkim fanem. Wybaczcie, baby.

Hot in Clevland – obejrzeliśmy kilka minut pierwszego odcinka. Kilka, bo więcej się nie dało.

Jestem ciekawa

Jordskott – szwedzka produkcja. Piszą, że jest to kryminał z elementami fantasy. Boję się tych elementów. Oby nie wyszło z tego takie cudo jak Miasteczko Wayward Pines.

Lucifer – pierwszy odcinek pojawić ma się dopiero w 2016 r. Opisy wyglądają ciekawie. Oby nie był zbyt zamerykanizowany.

A może Wy polecicie jakieś nowości?