Dziś jest wyjątkowy dzień. Dzień wszystkich matek.

Dopóki nie zaszłam w ciążę, nie wzruszały mnie małe dzieci, nie należałam do płaczków czy romantyczek. Po porodzie coś się zmieniło. Zawsze śmieję się, że dziecko odebrało mi kawałek mózgu. Wiele rzeczy zaczęło mnie rozczulać. Moje dziecko pierwszy raz się uśmiecha – mam łzy w oczach, zdobywa nową umiejętność – mam ochotę ryczeć, mówi pierwsze, świadome MAMA – beczę. Niepojęte. Może matki tak już mają, może jednak dziecko odbiera ten kawałek mózgu, a może powinnam zbadać poziom hormonów. Sama nie wiem. Ale zaczynam dostrzegać rzeczy, których nie widziałam wcześniej, doceniać swoją mamę. I choć bardzo bym chciała, nie potrafię jej powiedzieć o swoich uczuciach. W moim domu rodzinnym nie mówiło się o nichu, a bynajmniej nie o tych pozytywnych. I nadal się nie mówi. Chciałabym, żeby w tym domu, który tworzymy, było zupełnie inaczej. Żeby moje dzieci nie miały oporów przed mówieniem tego, co czują.

Dziś pokażę Wam trzy książki, dzięki którym łatwiej jest mi przekazać Jaśkowi swoje uczucia. Wszystkie trzy są piękne i według mnie powinny się znaleźć w każdym domu. Nie opiszę Wam ich, bo nie potrafię. Mam nadzieję, że chociaż obrazem zachęcę Was do ich kupna. Dla dzieci w jakim wieku są przeznaczone? Nie wiem. Według mnie nigdy nie jest ani za wcześnie, ani za późno na ich czytanie.

Proszę mnie przytulić

Nawet nie wiesz, jak bardzo Cię kocham

A ja czekam…

Kocham Cię, Mamo.